اللهم عجل لولیک الفرج

روایت هشتم
کلاسهای صبح از ساعت 8 شروع می‌شد کلاسهای عصر از ساعت 3.
روی هم یازده ساعت از وقت هم، با ناهار ونماز واستراحت می گذشت. دوستان همشهری را پیدا کردم و گفتم غیبتتان را گردم حلالیت خواستم وگفتگویمان به خنده ختم شد، خیلی به چهره ها دقت نمی کنم، دنبال علت گم کردن گروه و دوستان جدید هستم ، راستش همه کاره ام وهیچ کاره، با یکدست دوتا نه، چندتا هندوانه برمیدارم، برای خودم و دخترها دعا میکنم، عاقبتمان ختم بخیر شود، سر سفره بعد از نماز از مشکلات تأهل. تجرد گفتیم، نتیجه گیری هم کردیم، تجرد وتاهل ندارد، خانمها همیشه سرشان شلوغ است کاری در دست اقدام دارند،مثلا یکی از مجردها تصمیم گرفته بود امسال ازدواج کند، از خواستگارهای زیادش گفت از حسن ومزایایشان، دلایل خوبی است وعلت هم پیدا شد. درباره ی ازدواج تجربه ای ندارم، یعنی دارم از دور واطراف، اما همه اش تلخ است، جرأت نکردم اظهار نظر کنم ، عوضش کمی از آداب شهرهای استان باهم حرف زدیم بااینکه همه اهل یک استان هستیم، اما حتی لهجه ها یکی نیست. نوشته هایمان را می خوانیم نوشته ها پراز لهجه است، لهجه های آشنا
، فیلم می بینیم راستش چند بار قطع و وصل شد، مثله بقیه ی فیلم‌ها زندگی پراز دوز وکلک مسئولین در قاب دیده می شود، از آن فیلم‌هاست که همیشه طاقت دیدن آخرش را ندارم، راستش با آخر وانتها، میانه ی خوبی ندارم،طاقت نیاوردم، داشتند مجازاتها رااعلام می کردند، که سالن فیلم را ترک کردم و به محل استراحت رفتم، گوشه ای دراز کشیدم، بچه ها هم، هر کدام گوشه ای دراز کشیده بودند، خوابیدم.خیلی خسته ام، امشب اگر از آسمان عقرب ببارد، تا صبح می خوابم
ادامه دارد…
#به_قلم_خودم

روایت پنجم
چیدمان صندلی وسالن در و دیوار، نشان از احترام به شعور آدم‌هاست، هر چیزی به درستی وبه جا سرجایش است، هرچند که معتقدم همیشه امکانات فرهنگ ساز نیست وخود فرهنگ بهتر است تا امکاناتش، کنار یکی از شرکت کننده ها می نشینم و دست وسرم را در کیف می کنم ودفتر وقلم وسایل لازم را برمیدارم وروی میز می‌گذارم، هنوز استاد به کلاس نیامده، با بغل دستی ام حرف میزنم، خیلی شبیه به یکی از دخترهای گروه است، به شوخی می گویم، این دوستان هم، برای ما دوست نمی شوند، دختر با قیافه ی بهت زده ای نگاهم کرد، اول فکر کردم حرفهایم را نشنیده، بعد که چشمهایش گرد شد و دهانش را کمی جنباند ، مطمئن شدم عضو گروه ما نیست، پرسیدم از دورود آمده اید! گفت نه، دختر از گروه شهرستان ازنا بود، تازه متوجه شدم از همشهری هایم بدگویی کرده ام، ناراحت شدم، تنها می نوشتم وگوشه ای از سالن نشسته بودم، مقصر خودم بودم، سال‌های جوانی تنها و تا ساعتها گوشه ای می نشستم وکتاب می خواندم، خواندن کتاب، سه روز، یک هفته طول می کشید، حالا از درد استخوان وگردن باید دراز بکشم وکتاب بخوانم، نشستن در کلاس را تحمل می کنم گاهی دست وسر وگردنم را آرام تکان می دهم، کلاس وآموزش ودوستی با قلم وکاغذ مانع از ورود افکار ودرد است وفراموش میکنم، کلاس شروع می‌شود وبچه ها متن هایشان را می‌خوانند دوتا از بچه های دوره، خواهر هستند، عالی می‌نویسند آنقدر که بعد از داستان ها وروایتهایشان با شوق تمام دست می زنم، کلاس، کلاس موجهی است، بچه ها به نوبت روایتها را می‌خوانند واستاد اشکال ها را تصحیح می کند
ادامه…

#تولیدی

روایت ششم
نوبت به من رسید، بعد از خواندن، با شور وشوق وتشویق استاد ، هیجانم زیاد شد و به احترام تشویق‌های استاد، تشکر کردم، تمرینها را یک به یک انجام دادیم و خواندیم، برای تمرین بعدی اول، یک فیلم دو سه دقیقه ای دیدیم، مردی تنها در دل سکوت شب، آرام با زنجیر به شانه می زد و عزاداری می کرد، تمرین شروع شد، شخصیت داستانم مردی است 70 ساله ، سالهاست خادم امام حسین علیه السلام است وحالا تنها پسرش ، سهم و ارث ومیراث را بهانه کرده ، می‌خواهد سهمش را بگیرد ، پیرمرد یک خانه ی دو طبقه دارد، زیر خانه یک حسینیه ی بزرگ ساخته به نیت برپایی مراسم عزاداری امام حسین علیه السلام، سالیکه پسرش مریض می شود، پیرمرد نذر می کند وامام حسین را در خواب می بیند، امام علیه السلام به او می گوید، پسرت شفا می گیرد، نزدیک سی سال است پیرمرد خادم امام علیه السلام است،
نزدیک محرم است، از پیرمرد و از مراسم عزاداری، خبری نیست ، اهل محله همه از این وضعیت ناراحتند ،هیچ کس نمی‌داند، امسال بر سر عزاداری و حسینیه ی محل مراسم عزاداری، چه خواهد آمد، هرسال همه باهم کمک می‌کردند کوچه و حسینیه را برای مراسم آماده می کردند، جوان وپیر همه می آمدند ، امسال همه ناراحت بودند، نزدیک محرم است، هرسال این موقع، همه آماده ی عزاداری بودند، از سرصبح پرچمها را می بستند، کوچه پراز شور وشوق مردهای پیر وجوان بود، امسال کوچه سوت وکور است ، دو روز بیشتر به محرم نمانده، هیچ خبری از خانه ی پیرمرد نیست که نیست، در خانه بسته است و اهل محل همه ناراحت ومنتظر شنیدن حرفی، خبری از خانواده ی پیرمردو پسرش هستند، صبح زود بود که پیرمرد وپسرش به کوچه آمدند و در خانه ها را می‌زدند، همه ی اهل محل با دیدن پیرمرد آمدند ، پسر امام علیه السلام را خواب می بیند پیرمرد تعریف می کرد و گریه میکرد ومی گفت: امام حسین علیه السلام صدایم را شنید و پسرم را نجات داد
ادامه دارد

#تولیدی

روایت چهارم
گروه ما یک گروه ده نفره است ، همشهری هستیم ، از همه ی شهرهای استان هستند ، تا ساعت سه وقت داشتیم استراحت کنیم مشغول به نوشتن شدم، قلم وکاغذم کنارم بود و گهگاهی چندتا کلمه به ذهنم می‌رسید، سریع روی کاغذ می نوشتم، موقع نوشتن عادت به نشستن ندارم، دراز می کشم، نیمی از عمرم را درازکش بوده ام و افقی، میخورم، افقی، می‌خوانم، افقی، می نویسم، افقی، البته بین جمع نه،
راستش در محیطهای شلوغ، معذبم برعکس وقتهایی که تنها هستم، با قدم زدن رفع خستگی می کردم، همه داشتیم می نوشتیم ، آخر سر طاقت نیاوردم و همان جا گوشه ی وسایلم دراز کشیدم ونوشتم، تقریبا آخر کار بودم و بالاخره تمرین کلاس را نوشتم، درباره یک طلبه و همسرش نوشتم، راوی داستان، زنی را وسط کوچه سر ظهر می بیند که داد و فریاد راه انداخته است ، موقع اذان است، مردم کوچه با داد وبیداد زن جمع شده اند، زن فریاد می‌زند، نماز همه تون باطله پشت سر این نزولخور نماز میخونید ومرد را زیر مشت ولگد گرفته، راوی وقتی نزدیک می‌شود، زن را می شناسد، از زنان همسایه است، می‌داند که همه ی حرفهای زن دروغ وتهمت است، یک طرف کوچه جمعیت، دخترهای دوقلوی زن را که مثل ابر بهار گریه می کنند، آرام می کنند، یک طرف مرد را از زیر مشت لگدهای زن نجات می دهند، زنهای کوچه همه زن را تف ولعنت می کنند ویکی از زنها می گوید، بعد از اینهمه سال آبروی شوهرش را برد، تمرین کلاس را تمام کردم، حالا باید ببینم نظر استاد چیست! اصلا حواسم به زمان نبوده، با صدای مسئول دوره متوجه شدم که وقتمان تمام شده وباید به کلاس برویم، لباسهایم را می پوشم وسایلم را جمع می کنم تا همراه بقیه به کلاس بروم
ادامه دارد…

#تولیدی

روایت سوم
نمازش تمام شد ، رو به دختر کرد و گفت خیلی ممنون خدا خیرتون بده،ساختمان اداره بزرگ است، از تنهایی می ترسم، هردو گفتیم قبول باشه و دختری که چادرش ساده بود، گفت اینجا امن است خیالت راحت جای نگرانی نیست، چقدر زیبا حرف می‌زد وسه تایی باهم به طبقه ی سوم ساختمان رفتیم، سازمان تبلیغات شهرستان خرم آباد ساختمان سه طبقه ای است نزدیک یک مصلی، ساختمان ترو تمیزی است وخیلی هم زیبا جلوی در ورودی جمله ای به دیوار بالای در نوشته و زده اند جمله این است، زیر خیمه گاه حسین علیه السلام همه یک امتیم، ورودی پراز گل وگیاه است، درست مثل توصیفات بهشت از زبان آیات وبزرگان است، به طبقه ی سوم رسیدیم، وسایل ناهار آماده بود، دست و صورتی شستیم وآماده شدیم برای خوردن ناهار، بدون لباس‌های رسمی سر سفره نشستیم ، هر چه نگاه می کردم نمی توانستم دوتا دختر را پیدا کنم، کنار هم همه شبیه هم بودیم تشخیص دو تا دختر سخت بود،تشری به حافظه ام زدم ولب ولوچه ام و ابرو هایم برای چند لحظه کج ومعوج شد، با دیدن ظرف های لبالب از غذا به یکی از بچه ها گفتم، آشپز هر که بوده میدانسته مغزمان فسفر سوزانده وگرسنه ایم، دختر به نشانه ی مخالفت سری تکان داد و گفت :کمه منکه خیلی گرسنه ام، آخر سر که غذا خوردیم دختری که حرفم را تایید نکرد گفت حق با شمابود خیلی زیاد غذا ریخته اند، گفتم ظرف را تا جاییکه جا داشته پر کرده اند، نه می توانستم همه ی غذا را بخورم نه می توانستم از ترس اسراف نخورم، کاش به اندازه می ریختند، درب ظرف را بستم و بیخیال بقیه ی غذا شدم.
روی هم رفته مجموعه ی خوبی است روبراه کردن این مجموعه کار آسانی نیست، معلوم است که زیاد زحمت کشیده اند.دوستان جدیدم را گم کرده بودم عصبی بودم به هرچه بود ونبود، خوب یا بد غر میزدم
ادامه دارد…

#تولیدی